Lata 40 ubiegłego wieku. Marian Chace, właścicielka waszyngtońskiej szkoły tańca spostrzegła, iż ćwiczenia ruchowe wywierają korzystne działanie na ich uczestników. Jej opinię podzielają lekarze z lokalnego szpitala psychiatrycznego, którzy potem umożliwiają jej prowadzenie pierwszych zajęć z pacjentami. Tak powstaje dance and movement therapy”, czyli w skrócie DMT. Nowatorska forma terapii szybko zyskuje coraz większą popularność, a trzydzieści lat później jest już ona rozpowszechniona w większości krajów zachodnich. Współcześnie z dobrodziejstw tej metody mogą korzystać również pacjenci z Polski.
Psychoterapia tańcem i ruchem – na czym polega?
Terapia tańcem korzysta z tego, co w tej aktywności oddziałuje pozytywnie na psychikę człowieka. Rytm, zabawa i ruchowa ekspresja – te właśnie procesy pod kierunkiem doświadczonego i empatycznego terapeuty mogą pomóc pacjentowi uświadomić sobie swoje emocje, zmienić destruktywne przyzwyczajenia czy procesy percepcyjne. Pozytywne następstwa psychoterapii ruchem biorą się z tego, że ludzki umysł i ciało tworzą nierozerwalną całość, oddziałując na siebie nawzajem. Na zajęciach terapii ruchem stosuje się świadomość postawy, gestu i oddechu oraz taniec spontaniczny (w tym także improwizowany).
Komu poleca się psychoterapię tańcem i ruchem?
Terapia tańcem wywiera korzystny wpływ na psychikę, łagodząc wiele trudnych stanów emocjonalnych. Może być wykorzystana w radzeniu sobie z żałobą, w stanach głębokiej nadpobudliwości lub napięcia i w kojeniu stresu. Terapia ruchem daje dobre efekty także w leczeniu zaburzeń odżywiania (takich jak anoreksja) czy schorzeń nerwicowych i depresyjnych. Poza tym wykorzystuje się ją pomocniczo w terapii pacjentów onkologicznych, z lekkimi upośledzeniami lub z trudnościami ruchowymi.